Holly Ann Blaha
Beeldend kunstenaar - Illustrator - Wetenschappelijk schrijver
From a young age, I was captivated by the anatomy section of my family’s old Encyclopedia Britannica, especially the transparent anatomical overlays in Volume H. Those pages opened my mind to the unseen world within my own body. I became fascinated with seeing the human body's complexity mapped out, in simplistic imagery, piece by piece. That curiosity has stayed with me throughout my life, guiding my path as an artist and fueling my deep interest in the intersection between art and science.
Al op jonge leeftijd was ik gefascineerd door de anatomieafdeling van de oude Encyclopedia Britannica van mijn familie, vooral door de transparante anatomische overlays. Er was iets betoverends aan het stukje bij beetje blootleggen van de complexiteit van het menselijk lichaam. Die nieuwsgierigheid is me mijn hele leven bijgebleven, heeft mijn pad als kunstenaar bepaald en mijn diepe interesse in het snijvlak van kunst en wetenschap aangewakkerd.
Mijn werk vandaag de dag is een mix van die twee passies: het verkennen van de menselijke vorm, zowel fysiek als emotioneel. Een van de meest betekenisvolle ervaringen van mijn artistieke reis was het samenstellen van een tentoonstelling over mentale gezondheid, waarbij kunst werd gebruikt om gesprekken aan te moedigen en het stigma rond mentale gezondheid te bestrijden. Dat project versterkte mijn overtuiging dat kunst een instrument kan zijn voor sociale verandering, een manier om complexe ideeën te communiceren en op een dieper niveau met mensen in contact te komen.
Nu ik een carrière in wetenschappelijke illustratie voor ogen heb, kijk ik ernaar uit om mijn achtergrond in beeldende kunst te combineren met mijn interesse in anatomie en menselijke systemen. Ik geloof dat wetenschappelijke illustratie meer doet dan alleen informeren – het brengt begrip tot leven en vertaalt complexe concepten naar toegankelijke, herkenbare beelden. Mijn doel is om bij te dragen aan dit vakgebied door werk te creëren dat niet alleen onderwijst, maar ook empathie en nieuwsgierigheid oproept, en het onzichtbare zichtbaar maakt op een manier die zowel de wetenschappelijke gemeenschap als het grote publiek aanspreekt.